StartFragment
GENIETEN!!!!!!!
Met de grootste hoofdletters die ik vinden kon. Want wat heb ik genoten de afgelopen maand. Ik heb niet eerder zo sterk, lichamelijk en geestelijk, rondgelopen in dit mooie land. Het was geweldig, fantastisch, gaaf, mooi, bijzonder, en heerlijk.
Alles ging zo goed, ik was zo sterk, geen last van de knietjes, spieren, rug, nada, noppes nikkes. Op de jeuk van alle beten na (dat vergeet je vanzelf weer hoor!), een nachtje voedselvergiftiging (dus een run naar de wc en de boel onder gespuugd, ja een beetje vieze verhalen hoort erbij!) en een nachtje hoofdpijn (eerste kenmerk van hoogteziekte, dus een extra rustdag ingelast) is het perfect gegaan. Zelfs geen darmproblemen.
De busreis naar het begin ging goed. Er zaten zo'n 12 toeristen in, waarvan ik later Paul en Rob, twee lieve Ieren, weer heb ontmoet. We hebben een aantal dagen samen opgetrokken en dat was erg leuk. Van Paul kreeg ik spontaan een Nepalees souvenier, spelletje van ijzerdraad. En later van Rob een kettinkje met Celtisch symbool. Ik vind onverwachte kadootjes wel erg leuk!!
De eerste dagen lopen is altijd wel wat zwaar. Wennen aan het lopen, klimmen, en vooral het enorme zweten. Want dat kan ik als de beste. Het leuk van hier vind ik dat je s avonds gewoon je kletsnatte kleren te drogen hangt en ze de volgende dag weer aantrekt. Hoezo wasmachine? Binnen een paar dagen heb je een vieze set kleren en een iets minder vieze. Het lopen was mooi. Ik blijf me verbazen dat ik, terwijl het al de vijfde keer was dat ik de route liep, ik kan genieten alsof ik alles voor het eerst zie. De aanlooproute gaat 3 x over een pas van ongeveerd 3000 meter. Dus tegen dat wij in Namche kwamen, de toegang tot het echte werk, waren we fit, sterk, getraind en vies! Haha! Ik heb trouwens 8x gedoucht in 28 dagen, waarvan 3x de laatste 3 dagen. Verder is het te koud en moet je het doen met tandenpoetsen, deodorant en wat Wetties. Maar ik kan daar erg goed tegen, beetje vies zijn.
In Namche bleef ik 3 nachten, voor het acclimatiseren. Het is een mooie plaats, met genoeg mogelijkeden voor dagtochten. Ben ook weer in het Everest View Hotel geweest, met een prachtig uitzicht op Everest (uiteraard) en mijn favoriete berg Ama Dablam. Foto's, foto's en nog eens foto's, ik heb er veel genomen en zal proberen ze straks op mijn.album te krijgen.
Onderweg kwam ik nog Nederlanders tegen (vrienden van Rene, die ook bij de opening waren). Dat was erg leuk om ze tegen te komen. En in Namche heb ik met 3 Nederlandse mannen zitten praten, die enthousiast geld doneerden omdat ik zo leuk vertelde over mijn actie van Koen. De permit die ik moest regelen voor Koen was wel erg leuk. Je moet als je het Sagarmathapark in gaat inschrijven in een boek. Dus ik zette Koen op de tafel met zijn permit erbij. Nou, de droogkloot keek niet op of om en schreef ons allebei in het grote boek. Op de terugweg had ik een leuker mannetje die alles uitgebreid heeft bekeken! De route naar Gokyo is echt heel mooi. Ik loop altijd heel langzaam, stapje voor stapje en kijk veel rond, ook achterom! Het is zo mooi allemaal. Ik hoop dat de foto's dat een beetje duidelijk kunnen maken.
Van Machermo (laatste etappe naar Gokyo) was het slecht weer, grijs! En ik Gokyo ging het dan ook sneeuwen. De ochtend erop was alles prachtig wit. En de lucht weer strak blauw. De uitdaging daar is Gokyo Ri, 5370 meter of zoiets. Ik begon te wandelen, maar het was bloedjeheet, en er waren zeker al 60/70 mensen naar boven. Op een gegeven moment keek ik eens omhoog en dacht, ik ben er gek ook, ik ga helemaal niet naar boven waar al die mensen zitten te kletsen. Dus ik weer omlaag, en op een ander bergje in de zon gaan zitten. Dat was net zo leuk en mooi! In Gokyo Martha ontmoet, een leuke Spaanse dame. Die was pas echt stoer! Ik bedoel, ik loop dezelfde vertrouwend routes (een ander gaat 5 x naar Barcelona!), maar ik ga niet alleen over passen (lees: gletschers). Nou, zij ging een nieuwe pas over en zou wel zien hoever ze kwam. Wat dat betreft ben ik toch wel voorzichtig, maar goed ook, ik wil heel thuiskomen. Maar soms vind ik mezelf dan wel weer stoer hoor, dat ik daar zo rond banjer, met mijn eigen rugzakkie op. Het is maar met wie je vergelijkt.
Na GOkyo ben ik weer afgezakt. Naar Kyangjuma, daar is een lodge met een hele aardige eigenares. Ik ken haar van de vorige keren en had een klein kadootje meegenomen. Ik heb daar een nacht geslapen in een luxe kamer (met eigen pleetje). De volgende dag ging zij naar Tengpoche, een heel mooi klooster, daar zou een speciale puja (zegening/viering) zijn. Ik er ook heen natuurlijk! Maar het bleek dat het alleen voor Sherpa mensen was, er stond een hek met tekst: NO ENTRY. Ik heb even staan twijfelen en toen een monnik gevraagd of Tashi van de Ama Dablam lodge er was. Zij betaalde namelijk al het eten van die dag, dus ik dacht dat ze wel bekend zou zijn. En hup, binnen een paar seconden zat deze dame als enige toerist tussen allemaal mooie Sherpani op de grond in het klooster, te luisteren en kijken naar de gebeden, de muziek etc. Het was een hele mooie ervaring. Jammer dat ik geen foto's mocht maken. Maar bijzonder was het wel. Daarna op de binnenplaats met zijn allen dal bhat gegeten en s middags was er een puja waar wel weer toeristen omheen mochten. Daarna de zegening van de Rinpoche (zeg maar de baas van het klooster) en s avonds in de lodge weer 5 aardige Nederlandse mannen ontmoet.
Daarna weer een paar dagen Nachme, verder afgezakt en gisteren vanaf Lukla teruggevlogen met zo'n ontzettend klein vliegtuigje. Ik ben daar inmiddels aan gewend, maar het blijft een beetje eng hoor!
Al met al is het een enorme fijne maand geweest. Ik heb me goed vermaakt, voor het eerst eigenlijk niet de hele tocht samen met een ander gedaan, met kindjes gespeeld, een lief babietje in mijn armen gehouden, geen ratten in mijn kamers gehad, mooie sterrenluchten gezien, een paar kilo's achtergelaten terwijl ik heb gegeten als een bouwvakker, een bruine kop gekregen, een conditie waar je u tegen moet zeggen, etc. etc.
En nu ben ik tot vrijdag of zaterdag in Kathmandu. Daarna ga ik naar Pokhara voor de 3 maanden vrijwilligerswerk. Van 8 tot 12 december ben ik weer hier omdat Dinesh, de broer van Ramesh, gaat trouwen. Dus dan maak ik nog een echte Nepalese bruiloft mee en zie ik de hele familie weer!
Mail me gerust, dat vind ik altijd erg leuk, post mag naar het adres op de eerste pagina van deze site, chatten doe ik ook graag, maar het tijdsverschil is nu 4.45 uur. Het is hier later!!! Ik ga de foto;s proberen en ook de opdrachten van Koen bijwerken want hij heeft zich flink uitgesloofd!!
Liefs, groetjes, een tevreden Marijke.
PS: als ik dan ergens over mag mopperen, dan is het dat ik bagage had achtergelaten in de lodge, dat mijn plunjezak kapot is gegaan, dat ze alles een beetje in zakken hebben gestopt, dat er mega veel muizen alles kapot hebben geknaagd (nieuwe bodywarmer, t-shirt, nekkussentje, tasjes) en dat ik nog spullen kwijt ben. Ik heb dus heel streng gezegd, dat ik morgenochtend hun berging ga opruimen en dat iemand me gaat helpen!! Ben namelijk ook nog een tupperware bakje kwijt, een mes, maar ook mijn agenda en boekje met persoonlijke foto's en kaarten!!!).
EndFragment