Namaste! Hallo allemaal!
StartFragment
We zijn weer terug in de stad na twee prachtig mooie wandelweken! Het was echt weer heel mooi en zwaar! Ik heb al gemerkt, dat ik zelf meer rust inbouw als ik door deze prachtige bergen wandel, de groep heeft een wat hoger tempo. Maar, het ging allemaal fantastisch! De eerste dag moesten we met de bus naar het beginpunt, Syabru Bensi. Die busrit heeft mij alle jaren tegengehouden om Langtang Gosainkund te gaan doen omdat het een vreselijke tocht is van 8 , 9, 10 uur met hele slecht wegen. Ik hoopte dat met een groep en eigen busje het beter zou gaan. Nou, dat was dus ook zo! Het hele grote voordeel was, dat wij gingen rijden op een feestdag van Dashain, en er gewoon bijna geen verkeer op de weg was. We hebben het in 6 uur gereden! Dat is echt een wereldrecord. O.k., wel in de regen, over hele slechte stukken, die zelfs ik eng vond! Maar toch!
De eerste dagen liepen we door groene, vochtige, bemoste bossen, met watervallen en de rivier kolkend en bruisend naast ons. Heel mooi! Best wel heftig gelijk: dagen van 1000 meter omhoog, met tussendoor ook nog even omlaag en weer klimmen, dit is wel Nepal ja! Haha! Wat mij opviel is, dat dit gebied het 3e trekking gebied is, maar behoorlijk eenvoudig is gebleven. IN tegenstelling tot Annapurna en Everest waar de lodges veel luxer zijn. Was het hier soms gewoon wat armoedig. Harde bedden, geen warme douches. De menukaart was wel o.k.: dal bhat, gebakken aardappels, macaroni/spaghetti, omeletten, noodlesoep etc. Ik ben altijd van de dal bhat, lekker, gezond, voedzaam. We liepen vrij snel naar een hoogte van 3900 ofzo, alwaar ik als enige last kreeg van de hoogte. s Nachts erge hoofdpijn en een hart dat op hol sloeg. Maar mijn ademhaling bleef wel rustig, weinig slapen dus. De rest ging de dag erop een acclimatisatietochtje doen, en dat werd gelijk ook hun zwaarste dag. Zodra we gingen dalen, voelde ik me weer goed, zo werkt dat. Daarna trokken we door naar Gosainkund, het hoogtepunt van de reis. Mooie meren, en over een hoge pas van 4610 meter. Met sneeuw, dus best pittig. De dagen erop werd het weer groener, liepen we over een mooie bergkam zonder uitzicht. Dat was jammer, we zijn begonnen met een paar dagen regen, en hebben ook vaak bewolking gehad zo vanaf de lunch, dus minder uitzichten dan gehoopt.
De groep was echt heel leuk (haha, dat moet ik wel schrijven, want ze gaan dit straks ook lezen! ;-))) Maar serieus, hele leuke mensen, iedereen kon met elkaar overweg, onze eigen komiek aan boord in de vorm van Jeroen (die zorgde non-stop voor de spitsvondige opmerkingen). En ja, af en toe heb ik hem een klap voor zijn kop gegeven! Ik deelde mijn kamer met Anne, en dat was heel gezellig. Ze is een prima slaapster dus had geen last van mijn nachtelijke toiletbezoekjes (je moet goed drinken op hoogte, en dus ook plassen!!). Mijn eetlust liet zwaar te wensen over, normaal niet zo lang last van maar het ontbijt en lunch stonden me vaak tegen en dat lag zeker niet aan het eten. En je moet juist zo goed eten omdat je waanzinnig verbrand. De overtollige kilos zijn er dus weer af, en ik mag straks weer ongegeneerd kikkers en muizen snoepen! :-)))
We hadden 3 gidsen, hele leuke fijne mannen, en 6 porters voor het dragen van onze rugzakken. Ook heel aardig. De laatste avond is het gebruikelijk dat je een fooi geeft, en heb ik een soort van Nepalees speechje gegeven. Haha, de rest kon niet controleren of ik foute maakte, maar die zaten er zeker weten in. Maar, ze begrepen wat ik wilde zeggen namens de groep.
Nu wil ik naar buiten, de zon in, dus ik stop er even mee.
Liefs, Marijke
EndFragment